Tibereiland

Wanneer je door Rome wandelt, voelt het alsof je terug in de tijd reist. Maar, hoe meer je teruggaat in de tijd, hoe meer geschiedenis wordt vermengd met mythe, totdat de legendes uit het verleden het uiteindelijk overnemen. Tiber eiland is een plaats met een rijke geschiedenis en, zoals je snel zult ontdekken, zeker een bezoek waard.

De Tiber stroomt buigend en draaiend door de hele stad. Als ik door Rome loop, is het een constante en geruststellende aanwezigheid. Als ik zijn koers volg en de bruggen oversteek, kom ik uit op enkele van de mooiste bezienswaardigheden. De rivier buigt net links van het monumentale centrum, voor Trastevere, waar de bedding groter wordt. Hier, verbonden met de stad door twee oude Romeinse bruggen, rijst het Tibereiland op. Het is een bootvormig eiland. In het Latijn heet het eiland Insula Inter Duos Pontes, wat "Eiland tussen twee bruggen" betekent. Het eiland heeft een karakteristieke bootvorm, het is 270 meter lang en 67 meter breed.

Geschiedenis en mythe

Zoals met elke plek in Rome, heeft Tibereiland een lang en glorieus verleden. In feite is zelfs de vorming ervan in mysterie gehuld. Sommige verhalen zeggen dat tijdens een opstand tegen de gehate tiran Tarquinio il Superbo, rond 500 v.Chr., Zijn volk korenschoven in de rivier gooide die uit Tarquinio's land was gehaald. Dit veroorzaakte de vorming van het eiland. Archeologisch bewijs doet ons geloven dat het eiland veel ouder is dan dat. Toch hebben onderzoekers na recente opgravingen onder de rivierbedding gefossiliseerde zaden van tarwe gevonden.

Is de vorm van de boot puur toevallig? Niet echt. In feite werd de natuurlijke vorming ervan sterk gewijzigd door de Romeinen in de eerste eeuw voor Christus, die de vorm van het eiland veranderden met een constructietechniek die bekend staat als opus quadratum. Deze techniek bestaat uit muren en andere architectonische elementen gemaakt van rechthoekige bakstenen. Rond het eiland werd ook een travertijndijk gebouwd in de vorm van een Romeins vaartuig, met een boeg en achtersteven aan elk uiteinde. Om zo'n ambitieuze 'cosmetische behandeling' te voltooien, werd er ook een symbolische mast in het midden van het eiland geplaatst.

De mast bestond uit een obelisk gewijd aan Aesculapius, de god van de geneeskunde. Maar waarom werd die specifieke godheid op het eiland aanbeden? Laten we een stap terug doen naar de derde eeuw voor Christus, toen een vreselijke plaag Rome trof. Om een ​​manier te vinden om de bevolking te genezen, raadpleegde de Senaat de Sybil, een corpus van boeken met gedetailleerde profetieën en orakels. Zoals gesuggereerd door de waarzeggerij, besloot de Senaat om een ​​tempel te bouwen ter ere van Aesculapius. De locatie was Tibereiland, vanwege het isolement van de rest van de stad. Blijkbaar werkte het. Kort nadat de tempel was gebouwd, kwam er een einde aan de pest.

Tegenwoordig bestaat de tempel van Aesculapius niet meer. In 998 na Christus werd een basiliek gebouwd over de ruïnes van de tempel. De basiliek, die nu bekend staat als San Bartolomeo, werd gebouwd in opdracht van keizer Otto III rond 1000 na Christus en werd gebouwd ter ere van de martelaar Adalbert van Praag. Het is volledig gerestaureerd in barokstijl.

Naast andere artistieke meesterwerken kun je hier een afbeelding van de Madonna van de Lamp bewonderen, gedateerd rond 1250. Tijdens één van de vele rivieroverstromingen werd het beeld ondergedompeld in water, maar een lamp in de buurt bleef branden totdat, de rivier terug binnen zijn oevers kwam.

En als je richting de Kapel van het Sacrament gaat, zal je een merkwaardig stukje oorlogstoebehoren vinden. Tijdens de belegering van Rome in 1849, in de context van de Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlogen, werd een kanonskogel van het Franse leger door de muren van de kerk en in de kapel geschoten. De mensen in de kerk waren op dat moment op wonderbaarlijke wijze ongedeerd. De kanonskogel is er nog.

Het thema van het eiland, "genezing," is nog steeds aanwezig. In 1584 bouwden de aanbidders van St. Johannes van God een ziekenhuis op het westelijke deel van het eiland. De structuur is nu een openbaar ziekenhuis, beheerd door de raad en de katholieke kerk. Recente archeologische opgravingen, tijdens de renovatie van een deel van de kelder van het ziekenhuis, hebben beelden en overblijfselen van oude heiligdommen aan het licht gebracht.

De 'Boot mast' door de eeuwen heen

Wat is er gebeurd met de obelisk die midden op het eiland was geplaatst? Omstreeks 1500 werd deze na ongeveer 16 eeuwen "voorname dienst" ontmanteld en opgedeeld in drie secties. Deze overblijfselen worden nu bewaard in drie verschillende musea, in Napels, Parijs en Monaco.

Kort daarna plaatsten de Romeinen, op de plek waar de obelisk stond, een met marmer gecanneleerde kolom met een heel eigenaardig verhaal. In feite stond de kolom bekend als "colonna infame" (de kolom van schande) vanwege zijn zeer specifieke doel: elk jaar, tijdens de paasvieringen, plaatsten de kerkelijke autoriteiten de namen van de misdadigers en outlaws die geen heilige communie ontvingen. En ook niet deelnamen aan de mis, op de kolom. Hun gedrag werd als onverenigbaar met de christelijke geest beschouwd. Het was een ernstig stigma voor de betrokken mensen.

Een beroemde Trastevere kunstenaar, Bartolomeno Pinelli, bekend om zijn losbandigheid, kwam op de lijst terecht. Kort daarna haastte de verontwaardigde kunstenaar zich naar de sacristie van de kerk. Maar blijkbaar was hij op geen enkele manier onder de indruk van het feit dat zijn naam op de lijst van ongelovigen stond en protesteerde hij, omdat hij naast zijn naam werd gedefinieerd als een "miniaturist" en niet als een "graveur"! Bovendien had hij een lange baard, een teken dat hij een sympathisant was van de Jacobijnse groepen, die sterk gekant waren tegen de Paus en het beleid van de katholieke kerk.

Rond 1850 botste een passerende wagen tegen de kolom en vernietigde deze. Het is niet duidelijk of dat met opzet is gebeurd of niet. Het moet echter gezegd worden dat de column niet echt geliefd was bij de mensen. De Paus heeft een ander monument besteld. Deze werd gemaakt door de beeldhouwer Ignazio Jacometti. Dit monument is nog steeds te bewonderen. De huidige kolom heeft een kruis bovenaan. Op de sokkel heeft Jacometti San Bartolomeo, S. Franciscus van Assisi, S. Paolino van Nola en S. Johannes van God uitgehouwen.

De brug van de vier hoofden

Volgens legende huurde de Paus in 1580 vier architecten in voor gedeeltelijke restauratie van de Ponte Fabricio. Dit is de kortere brug aan de kant van het Ghetto en Sinagogue. Maar de mannen waren het continue oneens over hoe ze de restauratie aan zouden pakken.

Als straf veroordeelde het Vaticaan hen, toen ze klaar waren met hun werk, ter dood door onthoofding op deze plek. Om hun werk te eren (maar duidelijk om als een krachtige waarschuwing voor de bevolking te dienen) gaf de paus de opdracht om een ​​klein monument te bouwen, dat nu bovenop de brug staat. Dit zijn de vier hoofden. Er zijn er twee op de brug. In totaal zijn er acht hoofden en dan is het de vraag of deze legende op waarheid is bewust of slechts een verzonnen verhaal is.

“

De slang van de God

Toen Rome in de derde eeuw voor Christus werd getroffen door een verschrikkelijke plaag, spreken oude kronieken over een expeditie die naar de tempel van Epidaurus in Griekenland reisde, waar het belangrijkste heiligdom stond, gewijd aan de god van genezing, Aesculapius. Toen de delegatie op het punt stond te vertrekken, ontsnapte een slang, heilig voor de godheid, uit de tempel en kroop in het Romeinse vat. Toen het schip eenmaal in Rome was aangekomen, ontsnapte de slang opnieuw en dook onder op het Tibereiland. Omdat het dier heilig was, zagen de Romeinen dat als een teken dat het eiland de plaats was waar de god van de genezing wilde wonen. En daarom kozen ze die locatie om een ​​tempel te bouwen die aan Aesculapius was gewijd.

De twee bruggen

De twee bruggen die het eiland met de stad verbinden, heten Ponte Cestio en Ponte Fabricio. Ponte Cestio (die naar Trastevere leidt, aan de rechteroever van de rivier) werd oorspronkelijk gebouwd in 46 voor Christus door een senator, Lucio Sestio. Er zijn slechts enkele originele onderdelen bewaard gebleven, die voornamelijk bestaan ​​uit teruggewonnen materialen die door de eeuwen heen voor verschillende restauraties zijn gebruikt. De laatste renovatie dateert uit 1892.

Maar als je echt wilt proeven van de genialiteit van de oude Romeinse architecten, maak dan een wandeling over de Ponte Fabricio, aan de andere kant. Omdat het zo goed bewaard is gebleven, wordt het beschouwd als één van de oudste bruggen in Rome. Het werd oorspronkelijk gebouwd in 62 voor Christus door Lucio Fabricio, die een hoge functie bekleedde in het Romeinse bestuur. De brug is in de zeventiende eeuw gedeeltelijk gerestaureerd. De brug verbindt het eiland met de linkerkant van de oever, richting het getto en de Capitolijnse heuvel.

De andere brug die op het eiland zichtbaar is, is de Ponte Garibaldi, maar deze is slechts aan een uiteinde van het eiland verbonden vanwege de centrale steunpilaar. Het is een vrij moderne brug uit de negentiende eeuw. Deze werd volledig gerenoveerd in de jaren vijftig. Het is opgedragen aan Giuseppe Garibaldi, een patriot en een belangrijke militaire leider tijdens de eenwording van Italië.

De Tiber

Eén ding dat ik heb geleerd tijdens een wandeling door Rome, is dat je de tijd moet nemen om van het landschap, elke speciale plek en hoek te genieten. Als je een brug over de rivier oversteekt, krijgt je de kans om te genieten van enkele van de mooiste uitzichten in Rome en prachtige ansichtkaartfoto's te maken, vooral bij zonsondergang, wanneer de stad oplicht, maar er nog steeds een natuurlijke gloed in de lucht is, gestreept met dromerige tinten oranje en roze.

De rivier de Tiber is algemeen bekend als "de blonde Tiber" omdat, sinds de oudheid, de stroming het water vermengde met de zandbodem, waardoor het zijn karakteristieke kleur kreeg. De rivier snijdt Rome doormidden, en als je hier komt, zal je vaak het water oversteken via één van de vele bruggen langs de oevers. Door de eeuwen heen zijn de bruggen niet alleen gebruikt om de twee kanten van de stad met elkaar te verbinden. Tijdens de oorlogen werden ze ook gebruikt als verdedigingsbolwerk. De oudste brug die ooit is gebouwd, is de Ponte Milvio, waarvan de oorspronkelijke constructie dateert uit 400 voor Christus, terwijl de meest moderne, een ambitieuze constructie van staal en gewapend beton, de Brug van Muziek, in 2011 werd voltooid.

Evenementen

Isola del Cinema (film eiland) is de naam van het festival dat elke zomer, van juli tot september, de beste films, nieuwe releases en auteurscinema brengt naar de prachtige natuurlijke omgeving van de oevers van het eiland. Het eiland wordt tijdens het festival het epicentrum voor filmliefhebbers en professionals uit de industrie, zoals filmregisseurs en acteurs.

Sora Lella

Direct op het eiland, aan de kleine Via Ponte Quattro Capi 16, vlak bij de Fabricio-brug, is er één van de meest verbazingwekkende bestemmingen die je kunt tegenkomen als het tijd is voor een smakelijke maaltijd. We hebben het over het restaurant Sora Lella, dat in 1940 werd geopend en authentieke en Romeinse gerechten biedt.

De oorspronkelijke eigenaar, Elena Fabrizi (bekend als "Lella"), was een kok en actrice, bekend om beroemde rollen en grappige cameo's tot in de jaren '80. Ze was de zus van één van de beroemdste Italiaanse acteurs: Aldo Fabrizi. Ze was zo'n iconisch personage, dat ze het symbool werd van een bepaalde Romeinse geest, gemaakt van beroemde filmregisseurs, gezellige tavernes, charme en carbonara, filmsets en de magische zonsondergangen aan de rivieroevers. Het restaurant wordt nu beheerd door haar zoon.