Piazza di Spagna

Dit zal waarschijnlijk een beetje onconventioneel klinken, maar ik ben ervan overtuigd dat als Rome een villa was, de Spaanse Trappen de privélounge zouden zijn. Het leven is zoet en er moet van worden genoten. Als je naar Rome reist, is het jammer dat je een strak schema hebt. En probeer, zelfs als dat zo is, tijd te vinden om naar de Spaanse Trappen te komen. Als je eenmaal hier bent realiseer je je gewoon dat dit één van de vele alchemistische deuren van de stad is. Een deur die opengaat en verborgen geheimen, romantische sferen en adembenemende uitzichten onthult.

Piazza di Spagna

Als je een route rond deze wijk (genaamd Campo Marzio) kiest, raden we je aan om vanaf de Via del Babuino te komen, een smal straatje dat begint op Piazza del Popolo (LINK HIER) en hier eindigt. Eenmaal op het plein aangekomen, opent het landschap zich als een theaterpodium vol echt leven. Dit is een lichtgevende en populaire plek, misschien wel het meest vreugdevolle en gelukkige plein van de hele stad. Hier maken mensen deel uit van de artistieke prestaties van Rome.

Voordat we naar de beroemdste monumenten, zoals de Spaanse Trappen en de kerk bovenaan, de fontein en de obelisk gaan, zullen we eerst even stoppen om de heelheid van het plein te bewonderen, met zijn eigenaardige vlinderdasvorm en het kleurenpalet van de gebouwen, variërend van warm oker tot geelachtig en beige. In feite is de beste tijd om het plein te bezoeken waarschijnlijk in de late namiddag, om te zien hoe het licht de schakeringen van de gebouwen om je heen verandert en de kleur voller en dramatischer wordt.

Het plein dankt zijn naam aan de aanwezigheid van de zetel van de Spaanse ambassade in het Vaticaan, wiens paleis in 1647 precies voor dit doel werd gebouwd door de architect Antonio del Grande. De gebouwen rondom het plein dateren allemaal ergens tussen de zeventiende en negentiende eeuw. Hier vind je ook een obelisk gewijd aan de Maagd Maria en de kerk van Trinità dei Monti.

De Spaanse trappen

De trappen beginnen bij de Piazza di Spagna en leiden naar de Franse kerk, Trinità dei Monti. Er is een reden waarom dit een populaire bestemming is voor stellen (vooral op een eerste date): zelfs als je toevallig de meest rationele mentaliteit hebt, wed ik dat je zachtjes zal worden getroffen door een vreemd gevoel. Als ik het in woorden zou moeten vertalen, zou ik het waarschijnlijk een 'instinctieve romantiek' noemen, een mix van peinzende nostalgie, serene acceptatie en bewondering. Barok, in zijn weelde, overweldigt meestal de bezoeker, maar hier is het in perfecte harmonie met de menselijke diversiteit, met zijn onduidelijke stemmen, kleurrijke outfits en constante beweging, vol leven.

De Spaanse Trappen zijn ontworpen door Alessandro Specchi en Francesco de Sanctis, na moeilijke discussies over het oplossen van het probleem van de steile helling tussen de kerk van Trinità dei Monti en het plein eronder. In een onberispelijke barokke stijl wordt de monumentale aard ervan langzaam onthuld, terwijl we de 135 treden beginnen te beklimmen. De aristocratische aard van de Spaanse Trappen kan worden bewonderd in het spel van opvallende perspectieven en landschappelijke effecten.

Dankzij aanzienlijke financiering van de Franse monarchie werden de Spaanse Trappen voltooid tijdens het jubileum van 1735. Door onenigheid tussen de Franse financiers en de Paus heeft het even geduurd voordat de trappen werden aangelegd. Het oorspronkelijke plan was om bovenaan een standbeeld van de Franse koning (Lodewijk XIV) op te richten. Paus Innocentius XIII was echter ontevreden over het plan en maakte bezwaar tegen het voorstel. Uiteindelijk bereikten ze een akkoord en besloten in plaats daarvan een tuinterras te maken.

Net als in het verleden hangen zowel toeristen als de lokale bevolking graag rond op en rond de trappen om te genieten van de romantische sfeer van de plaats en om te genieten van het schilderachtige uitzicht van karikatuurkunstenaars en straatverkopers die aan de voet van de trappen werken. Het is een populaire bestemming voor pelgrims, kunstenaars en schrijvers die inspiratie zoeken om te schrijven en te schilderen.

“

Vanaf het begin werd deze plek bewonderd en bezocht door veel Europese dichters, schrijvers en kunstenaars. Goethe, Stendhal, Shelley, Keats, Byron en Oscar Wilde zijn hierheen gekomen om te bezoeken, inspiratie op te doen en, in sommige gevallen, hebben ze deze plek als hun verblijfplaats gekozen. Aan de rechterkant en aan de zijkant van de trap is het Huis van Keats en Shelley: een kleine schat en een museum dat je niet mag missen.

Speciale terugkerende evenementen

Als je in het voorjaar naar de Spaanse Trappen komt (ongeveer van begin april tot half mei), zal je verrast worden door de Infiorata, wanneer de treden overschaduwd worden door honderden azalea's in volle bloei. Tijdens de zomer worden de trappen een catwalk voor een chique modeshow, terwijl in december, tijdens het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, de Paus hulde brengt aan het Mariabeeld bovenaan de obelisk op het plein en een krans legt van bloemen en dan zijn zegen aan de mensen geven.

De "infiorata" is een barokke Italiaanse traditie die tot veel steden en kleinere steden behoort. Het plein, de straten en steegjes zijn volledig bedekt met artistieke composities van bloemen. Eén van de mooiste "infiorata" in Italië is die gehouden in Genzano, een klein stadje op ongeveer een uur rijden van Rome, in het Castelli Romani-gebied, dat zeker een bezoek waard is.

Palazzo Zuccari: een vleugje bizarre architectuur

Wanneer je bovenaan de trap aankomt, heb je niet alleen wat tijd nodig om te ontspannen, maar ook om het panorama te bewonderen, zover het oog reikt, van koepels en monumentale zanddaken. Voordat je naar de kerk gaat of in een café gaat zitten voor een drankje, raad ik je aan de eerste, smalle straat rechts te nemen. Het heet Via Gregoriana en als je kinderen bij je hebt, zeg ze dan dat je naar het 'monsterpaleis' gaat.

Hier, ongeveer twintig meter aan uw linkerhand, vindt u Palazzo Zuccari. Op de gevel ziet het portaal omringd door marmeren sculpturen eruit als een monster dat je op het punt staat op te eten! Het hele gebouw werd in 1590 bedacht door de excentrieke Federico Zuccari. Hij was een schilder en een geleerde, gefascineerd door esoterische praktijken. Daarom bouwde hij een herenhuis met een heel bijzonder thema om het bizarre en het groteske te vieren. Wie de deur binnengaat, wordt uitgenodigd om zijn vooroordelen achter zich te laten en zich open te stellen voor een andere manier om de wereld te zien en te interpreteren. In zekere zin is het een uitnodiging om verrijkt te worden door cultuur, studies en intellectuele houding.

Tegenwoordig is het gebouw alleen te bezoeken met een rondleiding en herbergt het één van de grootste Italiaanse kunstbibliotheken, de Hertz-bibliotheek, met meer dan 300.000 boeken en 800.000 foto's. Binnen is het gebouw gerenoveerd, maar in de linkervleugel zijn nog de fresco's te zien die door Zuccari zelf zijn gemaakt.

En als je geluk hebt dat je hier een tour kunt boeken, kun je het terras bezoeken, dat waarschijnlijk één van de mooiste uitzichten van de stad is, een echt voorrecht voor weinigen!

Trinità dei Monti

De trap leidt naar een kerk genaamd Trinità dei Monti, één van de vijf Romaanse kerken waar de mis zowel in het Italiaans als in het Frans wordt gehouden. De bouw van deze heilige plaats begon in 1500, door de wil van de Franse koning Karel VIII, die de monniken van de Minimi-orde wilde bedanken voor de spirituele begeleiding die aan zijn familie werd gegeven. In die tijd, na enkele behoorlijk grote conflicten, leken het Vaticaan en de Franse monarchie wat harmonie te hebben gevonden, vandaar de genereuze toewijzing van fondsen die naar de Romeinse monumenten waren gericht.

De architecten (Lippi en Canonica) gebruikten stenen afkomstig uit de Franse stad Narbonne. Het interieur van de kerk is een uniek voorbeeld van laat Franse gotische stijl, die nergens anders in Rome aanwezig is. De gevel is ontworpen door Giacomo dalla Porta en Carlo Maderno, die de kerk hebben verrijkt met de twee dubbele klokkentorens. Trinità dei Monti werd uiteindelijk ingewijd in 1585.

Gezien het feit dat de belangrijkste "sponsor" van zowel de kerk als de trappen het Franse bestuur was, zou men kunnen beargumenteren waarom de trappen niet zijn vernoemd naar de kerk (Trinità dei Monti), maar naar het plein waar de trappen op uitkomen (Piazza di Spagna). Er is geen duidelijk antwoord; het is gewoon de manier waarop tradities de dingen uit het verleden vormen en soms veranderen en vergeten. Als we een beetje kwaadaardig waren, zouden we kunnen kijken naar de relatie tussen de Paus en de Franse monarchie, die zijn ups en downs heeft gekend, maar dit is waarschijnlijk niet de plek om erover te beginnen, en de conflicten tussen de twee waren al lang voorbij tegen de tijd dat deze monumenten werden gebouwd.

Fontana della Barcaccia

Fontana della Barcaccia heeft de vorm van een zinkend schip in een bassin en werd in 1598 gebouwd op verzoek van Paus Urbano VIII om de tragische (en frequente) overstromingen te herdenken die door de rivier de Tiber zijn veroorzaakt. De Barcaccia is gebouwd en ontworpen door Pietro en zijn zoon, Gian Lorenzo Bernini. De vloer van het buitenbassin ligt onder het trottoirniveau en de fontein ziet eruit als een zinkende boot. Blijkbaar kwam de inspiratie bij Pietro Bernini van een gestrand schip dat na een overstroming op het plein belandde.

De Kolom van de Onbevlekte en het Huis van Keats en Shelley

Deze zuil, rond 1850 gemaakt door Luigi Poletti, bevindt zich links van de trappen, voor het kleinere en aangrenzende Mignanelli-plein. Dit plein is gastheer van de Valentino Haute Couture-winkel en het hoofdkantoor. Tussen Piazza Mignanelli en de Spaanse Trappen, op nummer 26, kunt u het beroemde museum Shelley en Keats House bezoeken, de residentie van de dichters tijdens hun verblijf in Rome en waar Shelley stierf. De eerste persoonlijkheid die deze plek herkende als een plek die gekoesterd moet worden ter nagedachtenis aan de dichters en hun hedendaagse literaire stroming, was Oscar Wilde, die dit huis bezocht tijdens zijn reis naar Italië.

Reistips

Zin in een foto op de Spaanse Trappen met niemand om je heen? Aangezien het retoucheren van de foto onmogelijk zal zijn, raad ik je aan hier vroeg op een zomerochtend (rond 6 uur!) te komen. De zon zal al op zijn en ik beloof je dat vroege vogels (bijna) helemaal alleen zullen zijn op deze prachtige en stille plek.