Piazza del Popolo - Een toegangspoort tot de eeuwige stad door de eeuwen heen

Gelegen naast de Aureliaanse muren en grenzend aan één van de poorten van de keizerlijke tijd (Porta del Popolo, voorheen Porta Flaminia), is dit plein één van de grootste in Rome, met een oppervlakte van ongeveer 17.000 vierkante meter. Is het een prima startpunt voor een prachtige Romeinse wandeling.

Aangekomen bij de metrohalte, is de meest gebruikelijke manier om het plein te betreden via hetzelfde pad dat de Romeinen bewandelden tijdens het rijk: de stadspoort, die in het midden van de zestiende eeuw volledig werd gerestaureerd.

De externe gevel van de poort en de interne zijn compleet anders. Aan de buitenkant heeft de poort vier kolommen die afkomstig zijn uit de voormalige Sint-Pieterskerk. Het interne project is gemaakt door de beroemde architect Gian Lorenzo Bernini, ter ere van Cristina van Zweden, de koningin die haar heerschappij opgaf, zich bekeerde tot het rooms-katholicisme en naar Rome verhuisde, waar ze haar leven wijdde aan liefdadigheid, kunst en muziek. Bovenaan de deur staat een inscriptie ter herdenking van haar aankomst in 1655.

Als je eenmaal de poort bent gepasseerd, is het uitzicht adembenemend. Voor je, achter een hoge obelisk, zie je de beroemde "Drietand", namelijk het begin van de drie wegen die vanaf het plein vertrekken en in een waaiervorm zijn gerangschikt en twee identieke kerken, de "tweelingkerken" genaamd.

Als je naar links draait en omhoog kijkt, heb je uitzicht (van onderaf) op het Pincio-terras, één van de favoriete plekken om een ​​foto in ansichtkaart stijl te maken. Het beste moment voor een perfecte shoot op dit terras is in de late namiddag, wanneer de zon de daken en de koepels van de kerken verlicht. Het terras is ook een ontmoetingspunt voor veel lokale bewoners en wordt beschouwd als één van de meest romantische plekjes in de stad.

Door de eeuwen heen heeft het plein Piazza del Popolo vele restauraties en aanpassingen ondergaan. De huidige structuur wordt toegeschreven aan de architect Valadier, die de plek aan het begin van de negentiende eeuw volledig opnieuw vorm gaf. De architect is beroemd in Rome vanwege de prachtige villa in het Borghese park die naar hem vernoemd is: de Casina Valadier, dat tegenwoordig een elegant en exclusief café, loungebar en restaurant is.

Bezienswaardigheden piazza del Popolo

Santa Maria dei Miracoli en Santa Maria di Montesanto

Deze twee gebouwen zijn een uniek voorbeeld van "tweelingkerken". Ze zien er van buiten identiek uit, maar als je naar binnen loopt, merk je het belangrijkste verschil: de kerk aan de rechterkant is rond, terwijl de andere een elliptische plattegrond heeft.

Oorspronkelijk was Santa Maria dei Miracoli (Heilige Maria van het Mirakel) een klein fresco van Maria naast de rivier. Het wonder verwees naar een goddelijke tussenkomst (rond 1300), tijdens de redding van een kind uit de rivier. In 1675 werd op verzoek van paus Alessandro VII een kerk gebouwd om het wonder te herdenken. Tegenwoordig herbergt de kerk van Santa Maria dei Miracoli (de kerk aan de rechterkant) een kopie van het originele beeld.

Santa Maria di Montesanto (aan de linkerkant) is algemeen bekend als de "kunstenaarskerk", omdat hier traditioneel de uitvaartdiensten worden gehouden van beroemde persoonlijkheden uit de showbusiness.

Basiliek van Santa Maria del Popolo

De eerste structuur van de kerk dateert uit het jaar 1100, maar het gebouw werd volledig herbouwd in de Renaissance. Later, in de barok periode, werd het opnieuw ontworpen door Gian Lorenzo Bernini. Binnen kun je, naast vele andere kunstschatten, de Chigi-kapel bewonderen, met sculpturen en schilderijen van Raffaello en Bernini. In zijn jeugd, lang voor het schisma, woonde Maarten Luther in het naast de kerk gelegen klooster.

De Egyptische obelisk

Na het leiden van een zegevierende militaire campagne in Egypte, bracht de Romeinse keizer Octavianus Augustus deze obelisk (gedateerd 1300 v.Chr.) naar Rome en plaatste hem in het Circus Maximus. Het monument, 36 meter hoog en gewijd aan de zonnegod, werd neergehaald en in drie stukken gebroken tijdens de invallen van de Barbaar. Het werd pas tijdens de Renaissance teruggevonden en geplaatst waar het nu is.

De fontein van de obelisk

De architect die zorgde voor de ingrijpende renovatie van het plein, Valadier, besloot een 300 jaar oud project te dragen dat oorspronkelijk toebehoorde aan Sisto V, dezelfde paus die de obelisk bracht naar waar het nu is. Valadier bouwde vier fonteinen met evenveel leeuwen in Egyptische stijl, die op de hoeken van de obelisk zijn geplaatst.

De Neptunus fontein en de godin van de fontein van Rome

Komend vanaf de Aureliaanse muren, zie je twee fonteinen: één aan de rechterkant (de Neptunus fontein) en de andere aan de linkerkant (de Godin van Rome fontein). De twee fonteinen hebben dezelfde structuur: alleen het centrale lichaam is anders en samen met de tweelingkerken geven ze een soort symmetrie aan het plein, iets wat vrij ongebruikelijk is in Rome. De Neptunus-fontein toont de god van de zee, tritonen en dolfijnen, terwijl de andere een godin uitbeeldt die Rome vertegenwoordigt en twee standbeelden (de stadsrivieren Tiber en Aniene). Onderaan is er de top van Rome: de lupa (de wolvin) die Romulus en Remus (de twee grondleggers van de stad )voedde.

“

De fonteinen getuigen hoe Rome altijd rijk is geweest aan zuiver bronwater. In feite zijn er alleen al in het historische centrum meer dan 200 kleine fonteinen met drinkwater voor openbaar gebruik (gewoonlijk "nasone" genoemd voor de neusvormige gebogen kraan). Als je het hele grondgebied van de stad Rome in ogenschouw neemt, bereikt het aantal fonteinen 2500.

De drietand

De drie wegen die vanaf het plein vertrekken, zijn Via del Babuino (links), Via del Corso (midden) en Via di Ripetta (rechts). Ze lijken in het begin misschien erg op elkaar, maar ze zijn heel verschillend van aard. Als je rechtstreeks naar de Spaanse Trappen wilt gaan, kies dan de linker. Via del Babuino brengt je er in ongeveer 10 minuten naartoe, maar als je een kunstliefhebber bent, raden we je aan een korte omweg te maken naar de prachtige weg die parallel loopt, achter de straat, genaamd Via Margutta, die beroemd is onder modern en hedendaags kunstenaars. Deze straat heeft prominente bewoners gehad zoals Renato Guttuso (schilder en beeldhouwer) en de filmregisseur Federico Fellini. Hier, gevestigd in zeventiende eeuwse gebouwen bedekt met groen, vindt u privégalerijen en kunstwinkels.

Via del Corso, die eindigt op het Venetië plein, is perfect als je serieus wilt winkelen. U vindt er bekende merken en meer betaalbare boetieks. Via di Ripetta (de weg aan de rechterkant) werd in de oudheid gebouwd en was rond het jaar 1000 de toegang tot een halfronde poort aan de rivier de Tiber, gemaakt van marmeren treden. De haven werd ongeveer 150 jaar geleden verwoest om de muren te bouwen die beschermen tegen de frequente rivieroverstromingen.

Het plein tussen geschiedenis en mythe

Door de eeuwen heen is de 'officiële' geschiedenis van Rome verteld door vooraanstaande academici in uitgebreide studies gebaseerd op feiten en onmiskenbare bewijzen. Desondanks zijn de legendes rond de stad talrijk en intrigerend. Soms vervaagt de grens tussen waarheid en mythe.

Rond 1100 na Christus werd het plein op verzoek van Paus Pasquale II vernoemd naar de basiliek van Santa Maria del Popolo, de kerk naast de Aureliaanse muren. In het Latijn betekent het woord "popolo" populieren: dit zou erop kunnen duiden dat de naam is afgeleid van een struik met bomen vlakbij het graf van Domizi, waar de overblijfselen van Nero begraven liggen. Deze begraafplaats, behorend tot de keizerlijke tijd, bevond zich waar de kerk nu staat.

Volgens de legende dwaalde de rusteloze geest van Nero rond de stadsmuren, waar hij kwaadaardige wezens en heksen ontmoette onder een seculiere boom. Daarom werd het graf (en de boom) vernietigd door Pasquale II, die de zorgen over een populair bijgeloof uitsprak: de kraaien die zich aan de boom verzamelden waren demonen die wachtten op de reïncarnatie van de kwaadaardige Nero. Het geloof dat de keizer uit de hel zou opstaan, was buitengewoon wijdverbreid onder de bevolking en ook onder de christelijke intellect van die tijd.

Hoe kom je er?

Het plein is goed verbonden met de rest van de stad. De gemakkelijkste manier om er te komen is door uit te stappen bij de halte Metro "A" Flaminio - Piazza del Popolo. Afhankelijk van waar je vandaan komt, kun je ook aankomen met de Roma Nord-trein, met de tram (lijn 2) of door één van de vele bussen te nemen die stoppen op het aangrenzende Flaminio plein, aan de andere kant van de Aureliaanse muren.

Boven het plein biedt het park van Villa Borghese een gemakkelijke snelkoppeling naar Via Veneto. Je zult gewoon naar het Pincio terras moeten lopen en dan rechtsaf richting een andere ingang van het park, genaamd Porta Pinciana.