Verwelkom het symbool van Rome en één van de zeven wereldwonderen. Dit amfitheater heeft niet alleen een lange en glorieuze geschiedenis, maar is volgens een recente ranglijst ook het populairste monument ter wereld. Zijn charme heeft door de tijd heen een grote impact op toeristen. In 1829 schreef Stendhal over het Colosseum "de mooiste ruïne; het ademt alle majesteit van het oude Rome".

Gebouwd op het hoogtepunt van het rijk, was het de belangrijkste locatie voor gladiatorengevechten, exotische dierenmoorden en openbare executies, evenals entertainment met muziek en andere podiumkunsten. Hier is alles wat je moet weten over dit monument, waarin zowel de creatieve als de destructieve krachten worden overgedragen. Glorie en macht, maar ook oorlog en dood, leven samen in dit enigszins elliptisch gevormde perfecte gebouw, ontworpen met de wijsheid van de architecten van het oude Rome.

Tickets en reis tips

Bijna iedereen die Rome bezoekt, komt op een gegeven moment aan in het Colosseum. Daarom staat er vanaf de vroege ochtend een lange rij bij de kaartverkoop en ingang van het amfitheater. Het is normaal om een ​​uur of twee te verspillen door gewoon in zulke lange rijen te staan. Als dit in de zomer gebeurt, kan het verzengend heet worden. Je kunt echter over de wachtrijen springen, je plaats beveiligen en profiteren van een combiticket dat ook toegang biedt tot de Palatijn en het Forum Romanum. Je kunt deze tickets ook van tevoren online kopen.

Het Colosseum: Al vanaf het begin het symbool van Rome

De oorspronkelijke naam van het Colosseum is Flavian Amphiteater, aangezien het werd gebouwd door twee keizers (vader en zoon) die tot de Flavische familie behoorden. De bouw begon rond 70 na Christus onder Vespasianus en eindigde in 80 na Christus onder het bewind van Titus. De vallei waarin het werd gebouwd lag niet alleen in het centrum van Rome, maar was, zoals we zullen zien, ook zeer symbolisch.

De structuur is gemaakt van travertijn en stenen blokken. Oorspronkelijk was het bedekt met de fijnste steentjes versierd met beelden en stucversieringen. Aan de buitenkant heeft het vier lagen overlappende bogen en aan de binnenkant waren de tribunes bedekt met marmer.

Op door de zon verschroeide dagen was de top van het Colosseum bedekt met 80 gigantische luifels, dankzij een gecompliceerd ondersteuningssysteem dat wordt bediend door katrollen. Onder de arena waren galerijen en kamers om de dieren en de rekwisieten te houden. Met behulp van goederenliften werden de gladiatoren en de dieren vanuit de ondergrond rechtstreeks naar het midden van de arena gebracht: absoluut een sensationeel effect voor het publiek dat de show bijwoonde.

Het monument kreeg de naam Colosseum, omdat het werd opgericht in de buurt van een enorm bronzen beeld van Nero bedekt met goud en 35 meter hoog. Dit beeld had de naam"de Colossus." Na de dood van Nero is het beeld gedeeltelijk herwerkt om de verschijning van de God van de Zon aan te nemen.

De keizer van Rome vlak voor Vespasianus, was de beruchte Nero. Nero werd gezien als een slechte egoïstische keizer. Onlangs is men tot de conclusie gekomen dat hij zeker niet gemener of autoritairder was dan de meeste van zijn voorgangers en opvolgers. Zijn regering werd gedomineerd door beproevingen, moorden op politici en leden van zijn familie. Hij bouwde voor zichzelf een monumentale residentie (de Domus Aurea) tussen de Palatijn, de Oppiaanse heuvel en de vallei ertussenin. Toen Rome in 64 na Christus werd verwoest door een grote brand, hoogstwaarschijnlijk een brandstichting die niet door Nero was veroorzaakt, beschuldigde en executeerde hij honderden christenen om te voorkomen dat hij verantwoordelijk zou worden gehouden voor die ramp. Hij werd in 68 na Christus op 28-jarige leeftijd vermoord, na 9 jaar regeren. Zijn huis eindigde bij hem.

Toen Vespasianus uiteindelijk tot nieuwe keizer van Rome werd gekozen, wilde de senaat elk spoor van de voorgangers uitwissen. Ze hebben Nero's woning vernietigd. Op de plek waar het hart van Nero's grootheidswaanzin stond, wilde de keizer een groot amfitheater bouwen, het grootste ooit gebouwd, om Rome symbolisch terug te geven aan zijn inwoners. Tijdens de officiële opening duurden de games, gevechten en shows 100 dagen.

Belangrijkste shows en evenementen

De shows in het Colosseum omvatten veldslagen van dier vs dier, mannen vs beesten en mannen vs mannen. Er waren ook optredens van acrobaten en muzikanten en later op de dag openbare executies. Bij sommige gelegenheden werd de arena van het Colosseum onder water gezet om de “naumachia” uit te voeren, een strijd tussen oorlogsschepen. Het duurde ongeveer 7 uur om het gebied met water te vullen, met behulp van een ingewikkeld systeem van ondergrondse leidingen.

Onder de arena waren kooien waar de beesten werden voorbereid voor hun tentoonstelling. Naar schatting werden alleen al voor de openingsspelen ongeveer 5.000 dieren gedood. De dieren werden via een lift naar de arena gebracht, terwijl de gladiatoren via loopbruggen naar het slagveld liepen. Onder de diersoorten die naar het Colosseum werden gebracht, kwamen er velen uit verre veroverde landen: leeuwen, tijgers, giraffen, herten, antilopen, beren, wolven, buffels en olifanten.

De gladiatoren waren slaven, krijgsgevangenen, ter dood veroordeelden of zelfs vrije burgers die glorie en goud wilden bereiken met een overwinning. Ze werden opgeleid om te vechten in een gladiatorenschool. De dag voor de show bood de organisator een gratis banket aan, open voor alle burgers. Dit was ook de kans om de gladiatoren van dichterbij te bekijken en gok keuzes te maken.

De toegang tot de Colosseum shows was gratis. Alle onkosten werden gewoonlijk betaald door de keizers. Het Colosseum heeft vier verdiepingen en had een capaciteit van 50.000 zitplaatsen. De toeschouwers zaten volgens hun sociale status. De gewone toeschouwers en de arbeidersklasse moesten op de hogere niveaus zitten, terwijl de senatoren, de aristocratie en de priesters dicht bij het maaiveld zaten om een duidelijk zicht op de arena te hebben. De spelen werden door keizers gebruikt om het publiek te vermaken, maar ook om hun populariteit te vergroten.

De regel van de gladiatorengevechten was eenvoudig: de laatste man was de winnaar en verliezers waren gedoemd te sterven. In sommige gevallen, toen de verliezer het overleefde van de nederlaag door zijn tegenstander, was het echter de keizer die zijn lot bepaalde. Meestal keek de keizer naar het publiek om te zien wat de meerderheid van de menigte wilde, voordat hij een besluit nam. Een duim omhoog van de keizer betekende dat de verliezer de kans had gekregen om te leven. Als het andersom was, moest de winnaar de verliezer doden.

Zelfs keizers namen soms deel aan de gevechten, aangezien de spelen werden gezien als een symbool van prestige en macht. Keizer Commodo bijvoorbeeld, een echte fan van de gladiatoren, nam vroeger deel aan de schermutselingen en verbleef soms in de Ludus Magnus, de residentie en trainingsfaciliteit van de jagers.

De veldslagen van de bloedige gladiatoren eindigde in 404 na Christus dankzij keizer Onorio, toen een man, S. Telemaco, de arena in sprong om het bloedbad te stoppen. Het publiek was verontwaardigd over de acties van Tecemaco en stenigde hem woedend tot de dood. Onorio was zo onder de indruk van de wreedheid van zijn burgers, dat hij besloot eindelijk een einde te maken aan de lange geschiedenis van de dodelijke gevechten van de gladiatoren. Sinds 2000 biedt het Colosseum een speciale lichtshow op het moment dat een land of staat in de wereld besluit de doodstraf af te schaffen.

Na het keizerrijk: Het verval

Toen het rijk in verval raakte, nam ook de pracht van het Colosseum toe. Het monument werd een schuilplaats voor criminelen. Legenden uit die tijd identificeren het Flavische amfitheater als één van de zeven poorten naar de hel, waar de rusteloze geesten van de gladiatoren door de bogen en in de ondergrondse tunnels dwaalden.

Later werden de steentjes en beelden die het monument sierden verwijderd en gebruikt als constructiemateriaal. De machtige familie Barberini verordonneerde een massale plundering van de Romeinse monumenten, waaronder het Colosseum, om de Sint-Pietersbasiliek en het Barberini-paleis te bouwen. Eigenlijk is er een gezegde dat luidt: "wat de Barbaren niet deden, deden de Barberini". Paus Benedictus XIV stopte toen de plunderingen in de 18e eeuw. Later gaf Paus Pius VII opdracht tot het stutten van de buitenmuren. Dit werk werd voortgezet door latere Pausen.

Het Colosseum en het Christendom

Aan de sinistere reputatie van het monument kwam een ​​einde in het jubeljaar 1675, toen de plaats langzaam een ​​plaats van aanbidding werd, ter nagedachtenis van de vele christenen die hier hun dood vonden. Paus Benedictus IV gaf opdracht tot de bouw van de kruisweg heiligdommen. Ten slotte werd in 1749 het Colosseum gewijd aan Christus en de martelaren. In het midden van de oude arena werd een eenvoudig kruis geplaatst.

Opgemerkt moet worden dat, hoewel het Colosseum geen kerk meer is, er sinds het midden van de achttiende eeuw elk jaar een zeer suggestieve en betoverende nachtprocessie van de Kruisweg wordt gehouden, bijgewoond door de Paus. Deze kruistocht wordt gehouden op Goede vrijdag en is nog steeds een levende traditie.

In het Colosseum is een kleine kapel, die onlangs is gerestaureerd, gewijd aan de Heilige Maria, gehuisvest in één van de bogen. Deze kapel heeft waarschijnlijk een zeer oude oorsprong, aangezien er verslagen zijn die teruggaan tot de zesde eeuw na Christus over de kapel.

Een monument per definitie

Tegenwoordig is het Colosseum niet alleen het symbool van de stad, maar ook een van de meest bezochte bestemmingen. Tripadvisor heeft het onlangs uitgeroepen tot de meest populaire toeristische plek ter wereld. Het charmante effect van dit monument is te danken aan de geschiedenis die het heeft meegemaakt. Het is één van de herkenningspunten van de westerse cultuur, een herinnering dat we allemaal dezelfde wortels hebben. In de oudheid zijn er maar heel weinig plaatsen in de bekende wereld geweest die niet zijn aangeraakt door het Romeinse rijk.

Terwijl je langs het Colosseum en het Forum Romanum loopt, kun je je alleen maar voorstellen hoe dit gebied er vroeger uitzag. Ter vergelijking gebruiken we wat we al weten, wat waarschijnlijk niet voldoende is om het glanzende en gekleurde marmer, de massieve gebouwen, gouden beelden, honderden zuilen, sculpturen en stucwerk te verklaren die het centrum van Rome sierden.

Het populaire Colosseum

Romeinen voelen nog steeds een gevoel van bewondering en oprechte toewijding aan het Colosseum. Overdag, de schaduw van zijn imposante massa, leeft en barst de stad nog steeds, terwijl het 's nachts gebruikelijk is om gewoon rond te rijden als onderdeel van de Rome by night-tour, in feite een romantische promenade op vier wielen, langs de belangrijkste bezienswaardigheden in de stad.

Het monument is sinds de jaren '50 te zien in talloze kunstwerken, waaronder veel kaskrakers. Eén van de meest gevierde films van het hedendaagse tijdperk, is de met een Oscar bekroonde 'Gladiator' van Ridley Scott (2000). Deze film heeft bijgedragen aan het verlichten van een andere grote schijnwerper, niet alleen op het monument zelf, maar ook op de gebruiken en cultuur van het oude Rome. Het verhaal van de hoofdpersoon geeft een goed beeld van het lot en de gebaren van één van de vele gladiatoren die tijdens de veldslagen en brute shows werden bewonderd. Eén van de meest opmerkelijke citaten over het monument is afkomstig van een senator: "Het kloppende hart van Rome is niet het marmer van de Senaat, het is het zand van het Colosseum".

Er is een gezegde dat afkomstig is van een oude profetie, geschreven in de achtste eeuw na Christus door Beda de Eerbiedwaardige, een monnik uit Sunderland in het Verenigd Koninkrijk, dat luidt: "Terwijl het Colosseum staat, zal Rome staan, wanneer het Colosseum valt, zal Rome vallen; en als Rome valt, zal de wereld dat ook doen. " Ondanks het feit dat deze voorspelling waarschijnlijk verwees naar de culturele invloed van de stad en niet naar het monument zelf, moet gezegd worden dat, wanneer dit monument werken nodig heeft om zijn integriteit te behouden, het gemeentebestuur altijd zeer snel beraadslaagt en handelt!

Het is nog steeds een veel voorkomende uitdrukking om iemand met een imposante en massieve bouw "gladiator" te noemen. De bijnaam heeft geen negatieve waarde. Integendeel, het is een compliment, want het betekent dat de persoon ondanks de kracht en spieren een vriendelijke en welwillende manier van doen heeft. In zekere zin bestendigt dit de manier waarop gladiatoren werden waargenomen in het oude Rome: jagers en helden.

De nieuwe bevindingen en het museum

Zoals het geval is voor alle belangrijke historische locaties in Rome, wordt het Colosseum nog steeds actief onderzocht door archeologen. Na recente opgravingen en vondsten is er een museum gehuisvest op de tweede verdieping van het amfitheater, met een route om de geschiedenis en het gebruik van het monument door de eeuwen heen te leren kennen en begrijpen.

Er zijn multimedia installaties en fragmenten, met als doel te laten zien hoe het Colosseum model heeft gestaan voor latere bouwstijlen. Om je een voorbeeld te geven: de vomitoria, waardoor een groot aantal mensen snel het stadion kon binnenkomen en verlaten, is nagebouwd in de structuur van de hedendaagse stadions. Hier kun je ook fragmenten bekijken van de rijke versiering die ooit het monument sierde.

In het museum zijn kunstwerken te zien die zijn geïnspireerd op het Colosseum en gemaakt door vooraanstaande kunstenaars, zoals de Franse schilder Hubert Robert. Er is ook een sectie met de reproductie van scènes uit het dagelijkse leven en de veldslagen van gladiatoren en een schema van het zittingsysteem voor het publiek, afhankelijk van de sociale status en rangorde.

Hoe kom je bij het Colosseum?

Het Colosseum bereiken is eenvoudig. Neem gewoon de metro (lijn B) en stap uit bij de halte Colosseo. Als je al in het historische centrum bent, bevindt het monument zich op loopafstand van de Palatijn en het Forum Romanum.