Capitolijnse Museums

De schat is verborgen bovenaan de trap. Michelangelo besloot halverwege de zestiende eeuw dat mensen die de bakermat van de Romeinse cultuur en geschiedenis bezochten, de Cordonata moesten beklimmen. Het is een glooiende weg met lage treden. De klim zorgt voor een ​​perfect tafereel, waar je geniet van een prachtig uitzicht. ' Eindelijk ontmoet ik zijn oorsprong. Dit is de exacte plek waar Rome oorspronkelijk werd gebouwd, hier is het allemaal begonnen,’ moet Michelangelo gedacht hebben, bij het uitvoeren van zijn plan voor deze trap. Wanneer je op de top van de heuvel aankomt, voel je geen vermoeidheid, maar alleen de wens om de schatkist te openen en te zien wat er binnenin verborgen is. Dit is de heuvel Capitolijn (Campidoglio) en vandaag gaan we de wonderen van de Capitolijnse musea verkennen.

Voordat je het museum binnengaat

Voordat je je onderdompelt in één van de grootste kunstcollecties ter wereld, nodig ik je uit om één ​​van mijn favoriete bezienswaardigheden te ontdekken. Na het passeren van de marmeren beelden van de Dioscuri (Castor en Pollux) zittend aan de zijkant van de trap en het ruiterstandbeeld van keizer Marcus Aurelius, ga je naar de rechterkant van het Capitool en neem je de smalle Via del Campidoglio. Zet de camera al na een paar meter klaar, want Rome gaat eindelijk open.

Hier sta je op de heuvel Capitolijn, net als een senator voor een vergadering, uitkijkend over de Palatijn, de vallei van het Forum Romanum en in de verte het Colosseum. Hier krijg je de indruk dat er niets anders bestaat dan de grootsheid van het oude Rome. Neem de tijd om je ogen te laten genieten van het landschap, waar de moderne tijd geen noemenswaardige sporen heeft nagelaten.

Het museum

En laten we nu teruglopen naar het plein, waar je het stadhuis en twee bijna identieke gebouwen tegenover elkaar vindt: het Palazzo dei Conservatori en het Palazzo Nuovo, die samen met de Lapidaria galerie de belangrijkste tentoonstellingslocaties zijn van de Capitolijnse musea.

Palazzo dei Conservatori

Met je rug naar het stadhuis zie je aan de linkerkant het Palazzo dei Conservatori. Hier beginnen we onze reis door de musea. Hier is de collectie zo rijk dat we in dit artikel zorgvuldig enkele van de belangrijkste kunstwerken zullen selecteren. Het gebouw werd oorspronkelijk gebouwd in de vijftiende eeuw en vervolgens volledig gerenoveerd door Michelangelo, die stierf voordat de werken eindigden. Zijn project werd zorgvuldig uitgevoerd en voltooid in 1568 door de beroemde architect en beeldhouwer Giacomo della Porta.

Het paleis heeft een grote patio, waar je oog in oog staat met de overblijfselen van een standbeeld dat vaak wordt afgebeeld op de voorkant van schoolgeschiedenisboeken (althans in Italië!) en reisgidsen van Rome. We hebben het over het enorme standbeeld van Constantijn, de eerste christelijke keizer, zittend op een troon. Hij gaf opdracht voor dit enorme monument tussen 313 en 324. De overblijfselen omvatten onder meer het enorme hoofd, een hand, een arm en de voeten, en werden ontdekt in 1486. ​​De reden waarom alleen deze elementen bewaard zijn gebleven, is dat het beeld is gemaakt met een bepaalde techniek: alleen de kale delen waren van marmer, de rest was een ondersteunende structuur bedekt met een bronzen draperie of eenvoudig stucwerk.

Constantijns ogen staan ​​wijd open en kijken omhoog, alsof hij probeert verbinding te maken met een bovennatuurlijke wereld. Vergeleken met de vorige Romeinse portretten zijn de trekken van zijn gezicht onrealistisch en geïdealiseerd: de uitdrukking is belangrijker dan de werkelijkheid, omdat schoonheid nu in een andere dimensie moet worden gevonden. Tenzij we het vergeten, is Constantijn de schakel tussen het christendom en het rijk. Aan de andere kant van de patio staat een groep kolossale beelden en enkele marmeren reliëfs, allemaal uit de tijd van het Romeinse rijk.

“

Standbeeld van Marcus Aurelius

Het standbeeld dat je in het midden van het plein bewondert, is een zeer recente kopie van het origineel, dat zichtbaar is in het museum. Gebouwd in 176 na Christus, was het waarschijnlijk oorspronkelijk gesitueerd in het Forum Romanum of op het Colonna plein. Het is het enige beeld in zijn soort dat perfect bewaard gebleven, tot in de moderne tijd. Het beeld is gemaakt van brons en het werd gered van omsmelten door de kerkelijke administratie, alleen omdat het ten onrechte was toegeschreven aan Constantijn, de eerste christelijke keizer.)

In het gebouw kun je ook het appartement van de Conservatori bezoeken, dat werd gebruikt als gerechtelijke staatskamer. Deze locatie is momenteel de locatie voor officiële ceremonies en evenementen. De twee belangrijkste kamers zijn de Oriazi en Curiazi Hal en de Vrouwelijke-Wolf Hal (Sala della Lupa). Samen met de afkorting S.P.Q.R. (wat Senatus Populus Que Romanus betekent - De Senaat en het Volk van Rome), is de Lupa een krachtig symbool van de stad. Je vindt hem in verschillende vormen, op veel verschillende locaties in de stad.

Het bronzen beeld stelt een wolvin voor die de tweeling Romulus en Remus, de stichters van de stad, voedt. In een verleden waar de opeenvolging van gebeurtenissen geen lineair patroon volgt, is de stichting van Rome gekoppeld aan een specifieke datum, verbazingwekkend bevestigd in verschillende kronieken en geschiedenisboeken die door de eeuwen heen zijn geschreven: 21 april 753 v.Chr. Dit is natuurlijk een puur conventionele geboortedatum, maar blijkbaar ook het resultaat van ingewikkelde astrologische berekeningen die in de eerste eeuw voor Christus zijn gemaakt. Tegenwoordig viert de gemeenteraad nog steeds wat bekend staat als de verjaardag van Rome, met evenementen in de stad.

Als het "wanneer" zo ongelooflijk goed wordt verantwoord, is het "hoe" zeker legendarischer. De tweeling Romulus en Remus waren de erfgenamen van de troon van Alba Longa, een stad in de Alban heuvels, ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Rome. Het waren de onwettige zonen van Mars (de god van de oorlog) en een vestale maagd, Rea Silvia. Haar oom, die op dat moment op de troon zat, beval om de baby’s te vermoorde uit angst om door de tweeling te worden verdreven. Maar de man die hen moest doden, kreeg medelijden. Hij spaarde hun leven en liet hen achter in een mand aan de rivier de Tiber. Romulus en Remus werden gered en gevoed door een wolvin. Een dier dat heilig was voor de god Mars. Toen ze opgroeiden, slaagden ze erin hun boosaardige oom te vermoorden en kort daarna stichtten ze Rome, een kleine nederzetting op de heuvels van het Capitolijn en de Palatijn.

Het standbeeld van de Lupa dateert van 300 voor Christus tot een decennium geleden, maar recente onderzoeken met de nieuwste technologieën hebben aangetoond dat het waarschijnlijk in de tiende eeuw is gemaakt. De tweeling werd later toegevoegd, rond 1490. Zelfs als het is verplaatst, is er altijd voor het bronzen beeld gezorgd, met constante behandelingen om de integriteit ervan te behouden. Deskundigen sluiten niet helemaal uit dat er onder de meer recente bronzen lagen een veel oudere structuur aanwezig is.

Palazzo Nuovo

Het is niet strikt noodzakelijk om alles over een bepaald kunstwerk te leren om het te kunnen waarderen en van zijn schoonheid te genieten. Maar soms, als we het hebben over oude kunst, vergeten we dit. Het gaat erom dat je precies begrijpt wat het weergeeft en de geschiedenis erachter snapt. In werkelijkheid zijn die beelden en schilderijen gemaakt om creativiteit te vieren en om de persoon die het kwam bewonderen te verbazen. Ik raad je aan om de beschrijvingen aan de voet van een standbeeld te lezen, maar soms is het beter om gewoon naar zijn marmeren blik te kijken en je te laten meeslepen.

Het Palazzo Nuovo is een viering van kunst. Elke historische periode, van de oudheid tot de negentiende eeuw, is hier goed vertegenwoordigd. Zelfs de tentoonstelling zelf is een enorme sprong voorwaarts in het verleden, want de opstelling die je ziet dateert uit de zeventiende eeuw!

Palazzo Nuovo is een juweeltje in termen van de overvloed aan beelden en schilderijen. Gebouwd volgens een project ondertekend door Michelangelo, was dit gebouw de bestemming van kunstwerken uit privé collecties. Onder al deze schatten is dit wat je niet mag missen:

De stervende Galliër

De Romeinen hadden zoveel bewondering voor de Griekse kunst dat tijdens het rijk veel kunstenaars de opdracht kregen om kopieën te maken van beroemde Griekse originele kunstwerken. In veel gevallen heeft het origineel de tijd niet overleefd, terwijl de kopie nog te bewonderen is. Het feit dat het een kopie is, doet niets af aan de artistieke waarde, aangezien het vervaardigen ervan het hoogste niveau van beeldhouwen vereiste. Eén van deze beelden is de stervende Galliër, die waarschijnlijk één van de meest suggestieve van de hele collectie is. Het origineel was gemaakt om de overwinning van Attalus, de koning van Pergamum in Klein-Azië, op de Galliërs te vieren, die het Perzische koninkrijk waren binnengevallen. Ik vind het gewoon ongelooflijk modern: door een machtige, maar stervende soldaat af te beelden, fungeert het als een perfecte en droevige herinnering aan de wreedheden van oorlog.

De hal van de filosofen

Hier bevind je je in de aanwezigheid van 79 marmeren bustes met afbeeldingen van filosofen, dichters en prominente persoonlijkheden uit de antieke wereld, zoals Socrates, Cicero, Homer en Pythagoras. Wat zou het leuk zijn als deze fijn bewerkte stenen konden praten en onze vragen konden beantwoorden!

De hal van de keizer

De meeste Romeinse keizers zijn verzameld in dit "congres" dat de grenzen van ruimte en tijd overschrijdt. Tussen de 67 bustes en standbeelden vind je Augustus, Nero en Trajanus, plus enkele van de beroemdste 'first ladies' en nobele vrouwen van het rijk, zoals Livia (de vrouw van Augustus) en Agrippina. Het is niet alleen een verbazingwekkende portrettengalerij, maar ook een reis door de geschiedenis van mode en kostuums in het oude Rome.

De venus

Dit geïdealiseerde, maar toch naturalistische marmeren beeld is geïnspireerd op de Venus van Prassitele. Dit beroemde Romeinse beeld is naar Parijs gereisd vanwege de zegevierende campagne van Napoleon in 1797, maar gelukkig was het één van de gelukkigen die door directe tussenkomst van het Congres van Wenen (1815) en de beroemde beeldhouwer Canova naar huis werd gebracht.

Galleria Lapidaria

De ondergrondse gang die de twee gebouwen met elkaar verbindt, werd in de jaren dertig gegraven, ongeveer 8 meter onder het Capitolijnse plein. Hier is er een ongelooflijke verzameling Romeinse inscripties, die tot de meest uiteenlopende sferen van het keizerlijke leven behoren: graven, religie, het leger, Romeinse aristocratie, kunst en ambachten, spelen en nog veel meer. Toen de tunnel werd opgegraven, zijn enkele overblijfselen van oude domus (Romeinse huizen) gevonden, die nu zichtbaar zijn.

Er zijn zoveel archeologische lagen in Rome, dat bijna overal waar je graaft, er iets te vinden is. We begonnen deze reis met het vinden van een schat bovenaan de trap, we zijn 8 meter onder de grond beland en er is nog zoveel te zien!

“

De legende van de Capitolijnse gans

Wist je dat de ganzen de heldinnen zijn van een zeer bekende legende? In 390 voor Christus werd Rome aangevallen door de Galliërs, en het Romeinse leger en de bevolking zochten hun toevlucht in de Capitolijnse Heuvel. Op een nacht werd een boodschapper die terugkwam naar Rome, nadat hij was gestuurd om een ​​verre detachement van het Romeinse leger te waarschuwen, in het geheim gevolgd door de Galliërs die vastbesloten waren de heuvel aan te vallen. Dit is wanneer een groot aantal ganzen, de enige dieren die de hongerdood van de bevolking overleefden en dus nog in leven waren, luid begonnen te krijsen. Het geluid waarschuwde de Romeinen en de aanval werd op wonderbaarlijke wijze afgeslagen. Deze gebeurtenis was het begin van een succesvolle comeback van het Romeinse leger. Als iemand luid praat, blijkbaar klagend over iets op een ongeordende manier, wordt het vergeleken met de Capitolijnse ganzen!

Na het museum bezoek

Het bezoek aan het museum duurt waarschijnlijk een paar uur. Toch hangt het af van hoeveel tijd je op elke locatie doorbrengt. Daarna kun je een bezoek brengen aan een ander paleis, net achter het Palazzo dei Conservatori, genaamd Palazzo Caffarelli, dat technisch gezien een andere vleugel van het museum is, maar het meest bekend staat om zijn panoramische cafetaria en restaurant helemaal bovenaan het gebouw.

Als je tevreden bent met je dagelijkse dosis geschiedenis en kunst, kun je terugkeren naar het heden en genieten van winkelen of lekker eten. Via del Corso ligt op slechts een steenworp afstand, met al zijn winkels (voornamelijk mode en schoenen), variërend van bekende merken tot verfijnde boetieks en kleine koopjeswinkels.

Als je het Venetië plein oversteekt en de eerste weg rechts neemt, Via dei Santi Apostoli, kom je voor één van de leukste pubs van Rome uit. Het heet Nag's Head, en ja, een Schotse pub bij naam, maar met een geweldige Italiaanse twist. Op het menu staan ​​de beste Italiaanse en Schotse gerechten en de sfeer is altijd erg levendig. De prijzen zijn niet bepaald goedkoop, maar gezien de locatie wel heel redelijk. 

Openingstijden
Dinsdag tot zondag van 9.00 - 20.00
24 en 31 Decemberis het museumgeopend van 9.00 - 14.00
Het museum is gesloten op maandag, 25 December , 1 January en 1 May.

Entree
Vol tarief: € 12.00